CHAOS

Chaos

Al tien keer schreef ik op deze plek een zin, om die vervolgens weer met krachtige overtuiging te deleten. Delete, delete. Niet goed. Niet goed genoeg. Wat bedoel ik helemaal met die zin? Wat wil ik nou eigenlijk zeggen? 

Na een paar weken interessante boeken lezen over yoga, de yoga filosofie, meditatie technieken, asana’s, Sutra’s, Veda’s en Upanishads duizelt het me. Mijn hoofd zit vol. Ik weet me geen raad meer met alle goede adviezen over waar ik aan moet denken en niet, waarmee ik nodig moet stoppen en waar ik mijn aandacht dan wél op moet richten. Mijn fris gevulde reservoir aan eeuwenoude wijsheden, waarheden en inzichten zit overvol. Teksten resoneren niet meer. Ik stop met lezen, ik stop gewoon. Ik ga terug naar mijn goede oude vriend, mijn adem. Stik er maar in. Ik ga lekker yoga doen en laat het allemaal los. Dat gevoel dat ik alles moet weten wat ik heb gelezen, dat ik het goed moet kunnen. Ze kunnen de pot op. 

Herken je jezelf in deze complete wanorde? Goed zo. Dan ben ik gelukkig niet de enige, waarbij het hoofd en het hart soms overloopt. Maar weet je wat we dan kunnen doen, als yogi’s? Observeren. Observeren wat er ís, zonder oordeel. Te midden van wanorde, kluwen in elkaar gedraaide gedachten, chaos en rommel, gewoon maar doorademen en het laten zíjn. 

Ik probeer het hoor, want ik heb ergens gelezen dat het wachten op geluk of orde in de chaos geen zin heeft. Het gaat er niet komen. Het ís er al. In die diepere laag in jezelf. Afschudden die onzekerheid, die gedachten van niet-goed-genoeg. Zo. Het gaat al beter, voel je ‘m ook? Ik ga dit stukje niet meer deleten namelijk. Heeft dat lezen en studeren toch nog zin!